คุณลักษณะของการสื่อสารด้วยคำพูดในต่างประเทศ

ดูเหมือนว่าการสื่อสารด้วยวาจา (ท่าทางการแสดงออกทางสีหน้าการออกเสียง) ควรเป็นสากล แต่ วัฒนธรรมของประเทศต่างๆที่พัฒนาขึ้นในรูปแบบต่างๆและเมื่อเวลาผ่านไปแต่ละประเทศจะมีของตนเองคุณสมบัติของการสื่อสารด้วยคำพูด หากคุณกำลังเดินทางไปต่างประเทศคุณจำเป็นต้องทำความคุ้นเคยกับคุณลักษณะเหล่านี้มิฉะนั้นที่ดีที่สุดที่คุณและเพื่อนของคุณจะไม่เข้าใจซึ่งกันและกันและที่แย่ที่สุดคุณจะทำให้เกิดความขัดแย้ง

บางทีตัวอย่างที่รู้จักกันดีที่สุดของความแตกต่างระหว่างวัฒนธรรมในภาษามือคือ พยักหน้าซึ่งในหลายประเทศ (รวมถึงของเรา)หมายถึง "ใช่" และในบัลแกเรียตุรกีและกรีซ - "ไม่" ถ้าบัลแกเรียกรีกหรือเติร์กต้องการแสดงความยินยอมของเขาเขาจะใช้การสั่นศีรษะของเขาซึ่งเราเชื่อมโยงกับการตอบรับเชิงลบ

ลองใช้ท่าทางที่มีชื่อเสียงอื่น ๆ - นิ้วก้อยพับและนิ้วหัวแม่มือ. ชาวอเมริกันใช้มันในแง่ของ "o" kei "(ทุกอย่างเป็นเลิศ), ฝรั่งเศส - ในความหมายของ "ศูนย์" ในญี่ปุ่นท่าทางนี้หมายถึง "เงิน" ("จ่าย") และในบางประเทศ (เช่นในโปรตุเกสและบราซิล) ถือว่าไม่เหมาะสม และชาวมุสลิมจำนวนมากจะใช้ท่าทางนี้เป็นข้อกล่าวหาเรื่องรักร่วมเพศ โดยวิธีการที่ความหมายของ "นิ้วมือกับ ringlet" สามารถแตกต่างกันไปขึ้นอยู่กับวิธีการที่มือเปิด - ปาล์มตัวเองหรือจากตัวเอง

แฟนเพลงร็อคเป็นที่รู้จักกันดีสำหรับท่าทางเช่น "แพะ" (กลางแหวนและนิ้วหัวแม่มือกดปาล์มน้อยลายนิ้วมือและนิ้วชี้ยกขึ้นไป) ในบางประเทศก็เป็นสิ่งที่ไม่พึงประสงค์มากที่จะใช้มันนอกของคอนเสิร์ตร็อค: ในอาร์เจนตินา, อิตาลีและโรมาเนียสนทนาคิดว่าคุณเรียกเขาว่าสามีซึ่งภรรยามีชู้และในบางส่วนของทวีปแอฟริกาจะยอมรับท่าทางนี้เป็นสัญญาว่าจะที่น่อง Makar ยังไม่ได้ไล่ อย่างไรก็ตามในบราซิลและเวเนซุเอลา "แพะ" ถือว่าโชคดี

ยกนิ้วขึ้น ยังไม่ทุกประเทศหมายถึง "ยอดเยี่ยม" ในออสเตรียเยอรมนีและฝรั่งเศสหมายถึง "หนึ่ง" ในญี่ปุ่น - "ห้า" ในอินโดนีเซีย - ข้อบ่งชี้และในออสเตรเลียบังคลาเทศไนจีเรียกรีซทางตอนใต้ของอิตาลีและตะวันออกกลางท่าทางนี้ถูกส่งไปไกล

Kukish (รูป)ซึ่งมักจะหมายถึงบางอย่างเช่น "aFigu "ในละตินอเมริกาตุรกีและประเทศในแถบเมดิเตอร์เรเนียนเป็นท่าทางที่น่ารังเกียจ - คล้ายกับนิ้วกลางในประเทศอื่น ๆ ส่วนใหญ่ แต่ในโปแลนด์และประเทศบอลข่านจะเห็นด้วยกับการตีความตามปกติ ในญี่ปุ่นท่าทางโสเภณีนี้เรียกตัวเองว่าผู้ชาย

คุณลักษณะของการสื่อสารด้วยคำพูดในประเทศต่างๆไม่ได้แสดงออกเฉพาะในท่าทางเท่านั้น แต่ยังรวมอยู่ด้วย ขนาดของพื้นที่ส่วนบุคคล. เพียงแค่พูดความร้อนในประเทศและเจ้าอาวาสประชากรของมันระยะห่างที่อนุญาตน้อยกว่าระหว่างคู่ระหว่างการสื่อสาร ตัวอย่างเช่นในยุโรประยะห่างที่ยอมรับได้คือ 70 ซม. (ความยาวแขน) และในละตินอเมริกาคุณสามารถเข้าใกล้คู่สนทนาได้ในระยะ 30 ซม. และจะไม่ถือว่าเป็นการละเมิดพื้นที่ส่วนบุคคลโดยส่วนใหญ่

บางทีการตัดสินใจที่ชาญฉลาดที่สุดคือการอนุญาตให้คู่สนทนาต่างชาติตั้งเขตแดนของเขตพื้นที่ส่วนตัว อย่างไรก็ตาม อย่าเสียความระมัดระวังของคุณ: จู่ ๆ คุณก็เจ้าชู้จริงๆ แต่คุณไม่ได้สังเกตเห็นการเกี้ยวพาราสีสำหรับคุณลักษณะเฉพาะของการสื่อสารระหว่างวัฒนธรรม

ต่อรายการคุณสมบัติของภาษามือในประเทศต่างๆอาจยาวเราจึงให้คำแนะนำทั่วไป: ไปที่ประเทศใด ๆ ก่อนอื่นหาสิ่งที่ท่าทางของทักทายและอำลาเป็นที่ยอมรับมีการใช้และสิ่งที่ท่าทางจะถือว่าไม่เหมาะสมในประเทศนี้. และเมื่อจัดการกับคนในท้องถิ่นพยายามที่จะควบคุมท่าทางของพวกเขาและไม่ใช้ท่าทางหากไม่แน่ใจว่าจะรับรู้อย่างไร